12 juli 2020, Dialect op het terras bij Erve Kots
NE MOOIEN MORGEN BI’J ERVE KOTS
Op zondagmorgen 12 juli was d’r op het terras bi’j Erve Kots in Leevelde het programma “Met dialect op de koffie”.
Het was mooi waer, het terras was helemaol vol en meer as 175 dialectleefhebbers genoten van de dreemansformatie “Alles Andès” en van de verhalen van vertellers van de Dialectkring Achterhook en Liemers.
“Alles Andès” (Hans Beernink, Wim Jansen, Maarten Beernink) spöllen zelfgeschrevven nummers, maor ok van andere dialectartiesten. Het wazzen geveulige melancholische leedjes, maor ok metzingers ontbraken neet op het programma.
Tussendeur vertellen Henk Lettink het verhaal “Ne smok”, Diana Abbink ovver “Mooier wordt ’t neet” en ze las ok nog een kort gedicht ovver “Klein daerntjen” veur.
Nao de pauze vertellen Joop Lammers zien “Scheppingsverhaal” en Annemarie Damveld had een serie mooie eigen gemaakte gedichten.
Het terras was in-ericht naor de ni’jste “Corona-eisen” waoran iederene zich prima heel en de geloedsinstallatie zorgen d’r veur dat alles good te heuren was.
De vri’je gift t.b.v. het onderhold van het Schrieverspad bracht een mooi bedrag op.
Veurdracht van Henk Lettink :
Ne smok
In Arem kwam ze teggenovver mi’j in den trein zitten.
Zei mi’j goeiendag en meek het zich gemakkelijk.
Nao twee dage an één stuk deur vergaderen ha-k de knollen schone op. Wol eigenlijk allenig mor zo gauw meugelijk naor huus hen.
Ik zatte wat veur mi’j hen te soezen.
En ik konne der niks an doon, maor mangs mos ik gapen as ne olden.
Zee zat ok gewoon wat veur zich uut te kieken.
Nao een peusken begon ze in eur tasjen te schommelen.
Ze had mien gapen wisse ezene. Want ze heel mi’j een rölleken paepermuntjes veur.
Of ik der ene wolle?
Jao, wal gaerne. Dank ow.
Zo kwamme wi’j an de praot.
Zee vertellen, dat ze dén dag naor eur vader hen ewest was.
Dén wonnen bi’j euren breur in.
Alle waeke ging ze daor enen dag hen. Dan hadden eur breur en schoonzuster tenminsten enen dag in de waeke de hande een betjen vri’j.
Want den olden man was slim te kinde.
Vake lag e de leste tied den helen dag in bedde.
Maor ’s nachts was e mangs wonder te passe. Dan kwamp e het bedde uut en spoken het halve huus deur, at ze neet oppassen. Ze hadden um wal es veur de beeste weg motten halen.
Dat was pas de leste tied zo.
To-t e nog een betjen baeter te passe was, dan had e ’s morgens al in de kökkene an taofel ezaeten, at zee kwam. De krante zitten laezen. Wal op kop.
En to-t ze ne kaere ene van eure kinder bi’j zich ehad hadde, en hee waer de krante op kop veur zich hadde, had dat jungsken zien oppa evraogd, wat of der in de krante ston.
‘Hummeltjen, tummeltjen, hummeltjen, tummeltjen.’
“Aerlijk waor”, zei ze, “ho old of dat kaerltjen ok wordt, dat beeld van zien oppa zal e nooit vergaeten. A-k no naor mien vader to gao, vrög e mi’j altied nog: Naor opppa hummeltjen, tummeltjen?”
“A-k der teggenswaordig ne dag hen gao”, ging ze wieter, “begin ik der ’s morgens met um um te wassen en zien bedde hillemaol te verschonen. Dat he-k vanmorgen ok waer edaone. En to gebeuren der eets, wat ik van mien laevensdage neet vergaeten zalle.
No mo-k ow aerste vertellen, dat mien vader neet zonne aardige jeugd ehad hef. To-t hee twee jaor was, is zien eigen moder estorven. Zo as dat in dee tied völle veurkwam: an de taering.
Zien vader is later waer etrouwd. Met ne haaiebaaie van ne vrouwe. Mien vader was dudelijk het stiefkind. In alle opzichten.
Gelukkig hef hee later wal in mien moder ne leve vrouwe evonnene. En kreggen ze kinder, waorvan ikke der ene bunne. En ik bunne eneumd naor mien vader zien eigen moder.
Vanmorgen, to-k um lekker ewassen hadde en zien bedde waer schone was, he-k mien vader nog es efkes lekker onder estopt.
Opens zei e teggen mi’j: ‘Dat had mien mo nog es motten zeen können.’
Ik heb um verwonderd an ekekkene en vroge: ‘Ho bedoel i’j?’
‘Noh’, zei e, ‘dat eur kleindochter, dee-t naor eur eneumd is, mi’j zo lekker onderdekt.
Krie-k no ok ne smok van ow?”
Veurdracht van Diana Abbink :
Mooier wordt ’t neet
Vandage is ’t zaoterdag. Veur ’t eerst in lange tied schient de zunne. ’t Is nog vrog in februari, maor i-j kriegt al een betken geveul van veurjaor umdat ’t zo zachte is. Vanmorgen ging al vrog de telefoon: “oma mogen we vandaag op de boerderij komen?”. “Natuurlijk jonge” zeg ik, want ik wet dat ’t thoes al gauw te klein is veur dee bunzels. Nao ne lange waeke in ’t gareel lopen op schole mot de energie der effen oet. En ik vin ’t wal mooi um ze ne dag umme mi-j hen te hebben.
Rond de meddag komt de eerste beiden binnen raozen. Neet lange daornao volgt der nog twee en dan is ’t feest compleet. Want opa steet op ’t punt holt te gaon zagen en een begin te maken met ’t paosveur. Wat normaal nogal veute in eerde hef, geet no heel gauw. Binnen een paar minuten hebt ze ne blauwen overal an en staot ze klaor umme met opa met te gaon. Geweldig vindt ze dat, met naor de weide en zich daor oetslakkeren. Effen later vertrök den optocht, opa met ’n trekker veurop, de kindere op de wagen en Tom, de zaoterdagshölpe, der achteran met de krane.
Intussen haal ik met ’t jongste deerntjen van twee mien moder op. Dee kan echt genieten van ne meddag tussen klein- en achterkleinkindere. Ze drunk dan koffie met uns en löp boeten een paar rundjes, dat vundt ze fijne bewaeging. A’w weer binnen bunt kieke wi-j deur ’t kökkenraam naor de harde warkers in de wiedte, bi-j den holtwal. De kindere helpt dapper de tekkere opstapelen. Tussendeur diezelt ze achter mekare an deur de weide en laot zich met zetten langoet in ’t grös vallen of probeert köpken te keugelen. ’t Bunt net een stel rengelende hazen in ‘t veurjaor. Ze hebt schik en ze könt vannacht vaste good slaopen.
Ik kieke opzied en zee mien moder lachen en mien kleindochter kraejend zwaaien naor de andere kindere in de weide. Zomaor een klein moment, dat ow nog lange bi-j blif umdat ’t zo gewoon en toch zo bijzonder is. Dree generaties naost mekare, genietend van ’t eerste veurjaorsweer en van mekare. In dat ondeelbaore moment bedenk ik mi-j: mooier kan ’t eigenlijk neet worden.
Diana Abbink, meert 2020
Klein deerntjen
Klein deerntjen,
Twee stetkes kwiek in de locht,
Beentjes in roze leerskes
traet dapper ’t fietsken met zietwieltjes,
oew röksken waejt op in de wind.
I-j zwaait en lacht:
“kiek oma ’t lukt!”
Blief nog effen zo,
mien leve kind.
Juli 2020
Veurdracht van Joop Lammers :
Veurdracht van Annemarie Damveld :
Wakker worden met oe
wakker worden met oe
betekent
miene komme
bie oe parkeren
op de juuste knoppen
drukken van oe
ie vangt an
te grommen
ie wordt heet
ie waast stoom oet
oen druk bouwt op
en net a‛j kommen wilt
hoal ie de oasem in
ene seconde
twee seconden
dree seconden
dan löp oen sap
in miene komme
ik maak ne reurbeweaging
haal um deroet
lik ’t schoem derof
breng oen sap
henig noar miene lippen
nem ’n teug
oen woarme glood
glit zeutkes noar binnen
duur mien haals
ik slute de ogen
van kloarloete wil
zo word ik geerne wakker
Annemarie Damveld
Poestebloome
Poestebloome doar stoa‛j zo skier
gleensterend in ’t oavondlech
an ’n knisperende zaandweg
pluuskes op ’n langen steln
wal hoonderden ku‛j der teln
zilver en doons, vol met zoad
zo machtig mooi, at ie doar stoat
dan poest de weend en blös
alle zoadkes loat lös
vleegt vort, wiet weg van hier
Poestebloome doar stoa‛j zo fier
’t hele gröslaand steet vol
’t liekt wal kleane böllekes wol
mangs vleegt de pluuskes hoge duur de loch
as kleane parachuutjes in de boch
op zeuk noar ’n niej pleksen um te greujen
in ’t vuurjoar mooi gel te bleujen
’n keend mag ok geerne teagen oe poesten
könt de zoadkes in de weerld lösproesten
Poestebloome ie geeft zovölle plezier
Annemarie Damveld
Noh noh,
Met oen ene oog op token dag
met oen aandere oog op vergangen dag
kiek ie mooi schel
doar krie‛j kopzeerte van
Met oen ene been in dizzen graven
met oen aandere been in den graven
stoa‛j mooi in spagaat
doar krie‛j spierpiene van
Met oen ene oor hier luustern
met oen aandere oor doar luustern
heur ie mooi völle geneul
doar krie‛j ’n dramgat van
Met oen ene haand in dizzen tuk
met oen aandere haand in den anderen tuk
stoa‛j met schik in ’t leaven
doar is niks mis met
Annemarie Damveld
De foto's kö'j bekieken in 't fotoalbum
Hier bunt nog twee leedjes van Alles Andes