Thea Onnink-Stronks
Zee werd in 1952 geboren in Aalten as jongste kind in een gezin van zeuven kinder. Nao de middelbaore schole warken ze as secretaresse. Ze trouwen met Herman Onnink en ging in de buurtschap Barlo wonnen. Ze hebt twee zöns. Oet de tied ekommene 9 juli 2018.
Ze was met enkele anderen uut de buurtschap betrokken bi’j dree beuke ovver Barlo. Vanaf 1995 schrif ze in ’t dialect. Dat begon met een maondelijks verhaal veur ’t contactblad van ’t verzorgingstehuus ‘Beth San’ in Aalten. Met ne zekere regelmaot publicaert ze ok in ‘De Moespot’. Ze schrif ovver ’t laeven um eur hen, zowal met humor, as met ernst.
De leste jaoren schrif ze ok gedichten onder de name ‘DoroTheja’. Ze won twee kaer de schriefwedstrijd van ’t Staring Instituut, in 2001 met eur verhaal ‘Afscheid’ en in 2002 met ’t gedicht ‘Foto van Wessel’. In ‘Alles plat(t)’ (2002) en in ‘Van vrogger en now’ (2012) verscheen wark van eur hand.
Zij werd in 1952 geboren in Aalten als jongste kind in een gezin van zeven kinderen. Na de middelbare school werkte ze als secretaresse. Ze trouwde met Herman Onnink en ging in de buurtschap Barlo wonen. Ze hebben twee zonen. Gestorven 9 juli 2018.
Zij was met enkele anderen uit de buurtschap betrokken bij drie boeken over Barlo. Vanaf 1995 schrijft ze in het dialect. Dat begon met een maandelijks verhaal voor het contactblad van het verzorgingstehuis ‘Beth San’ in Aalten. Met een zekere regelmaat publiceert ze ook in ‘De Moespot’. Ze schrijft over het leven om haar heen, zowel met humor, als met ernst.
De laatste jaren schrijft ze ook gedichten onder de naam ‘DoroTheja’. Ze won twee keer de schrijfwedstrijd van het Staring Instituut, in 2001 met haar verhaal ‘Afscheid’ en in 2002 met het gedicht ‘Foto van Wessel’. In ‘Alles plat(t)’ (2002) en in ‘Van vrogger en now’ (2012) verscheen werk van haar hand.
Sie wurde 1952 in Aalten als jüngstes Kind in einer Familie mit sieben Kindern geboren. Nach dem weiterführenden Unterricht arbeitete sie als Sekretärin. Sie heiratete Herman Onnink und zog nach der Bauernschaft Barlo. Sie haben zwei Söhne. Verstorben am 9. Juli 2018.
Sie war mit einigen anderen aus der Bauernschaft an drei Büchern über Barlo beteiligt. Ab 1985 schreibt sie in der Mundart. Das fing mit einer monatlichen Geschichte für das Kontaktorgan des Alternheimes ‘Beth San’ in Aalten an. Mehr oder weniger regelmäßig veröffentlicht sie auch in ‘De Moespot’. Sie schreibt über das Leben um sie herum, sowohl mit Humor als mit Ernst.
In den letzten Jahren schreibt sie unter dem Decknamen ‘DoroTheja’ auch Gedichte. Zweimal gewann sie den Schreibwettbewerb vom Staring Institut, 2001 mit der Geschichte ‘Afscheid’ und 2002 mit dem Gedicht ‘Foto van Wessel’. In ‘Alles plat(t)’ (2002) und ‘Van vrogger en now’ (2012) erschien Werk von ihrer Hand.