Dik Bartelink
’T BADPAK
Steet ‘r neet argens eschreven: Eert oew vader en moder? Naor mien wetten he-k dat ok altied wal edaon. Miene olders wazzen meer dan good veur mi'j. Zee hebt er veur ezorgd dat ik wieter kon studeren, terwijl zee ’t zelf neet bepaold breed hadden. Ik bun ze dankbaor veur alles wat ze veur mi'j edaon hebt. En toch he-k mi'j ne kere eschaamd veur mien va.
Ik was nog zon jungske van een jaor of achte. Sommers ging ik as ‘t weer ’t to leet naor ’t zwembad. Geld veur zwemles hadden miene olde leu neet, dus mos ik mi'j de edele kunst van ‘t neet verzoepen zelf bi'jbrengen. Good kieken ho anderen dat deden en dan maor preberen ‘t zo good meugelijk nao te doon. Nao ’n hötje ha-k ’t al zo wied ebrach, da-k van de badmeister in ’t depe moch. D’r mankeren nog één ding an mien geluk en dat was duken. Ik kon ’t maor neet veur mekare kriegen um van de kante of, laot staon van de duukplanke naor benee te springen. Wat ik ok dee ik kwam altied plat op ’n boek op ’t water terechte. Dat zol wieters neet zo slim waen as ’t neet zo alderbastends zeer deed. Ton ik op ’n dag van ’t zwembad thoes kwam, vroog mien va belangstellend ho of ’t met mien zwemkunst ging. En ik vertellen ‘m da-k ’t zwemmen aardig onder de knee hadde, maor dat ’t duken maor neet wol lukken. Daorop leggen hee mi'j oet wat ik mos doon um ne goeien duik te können maken. Hee leggen daorbi'j de hande tegen mekare naor veuren estrekt en stak ton zien heufd tusken de arme en baog zik veuraover. En dan ko-j oe zo in ’t water laoten vallen. Lukken altied! Disse wieze raod he-k tig keer oet prebeerd, maor ho of ik ok oefenen, ik kwamme altied met rooie striemen op de boek terugge. Ton nao ’n tiedje mien va vroog of ’t al opschot met ’t duken mos ik dat ontkennend beantwoorden. En ton kwam mien va met ’t veurstel, dat hee ne kere met mi'j naor ’t zwembad zol gaon um mi'j de duukkunst bi'j te brengen. Ik zag daor neet zo völle heil in, want wat zollen miene kammerö wal neet zeggen as in miene ogen mien olde va mi'j ’t duken wol leren. Dat ha-k andere vaders nog nooit zeen doon. Jao, a-j van ’t gemiddelde ofwiekt, dan stel i'j oe kwetsbaor op. Mien va was jammer genog neet van zien plan of te brengen.
Op ne goeien dag, of lever ne slechten, geet va met naor ’t zwembad. Wi'j zochen leuge kleedhökskes op, ieder in een apart hökske, want de sexuele revolutie had nog neet to eslagen. Ik zelf was ’t eerste in miene zwembokse boeten. Gauw rennen ik naor ’t water to um daor op mien va te wochen. ‘t Zol de eerste kere waen dat ik mien “olde” va in zwemkleding zagge. ’n Paar menuten later zee ik ‘m ‘t badhökske oetkommen en op dat moment ha-k wal deur de grond hen willen zakken, maor dat ging moeilijk, umdat ik in ’t water lagge. Wat wol ‘t geval? Hee kwam regelrecht miene kante oplopen. En dat was ’t slimste neet, maor zien badpak dat was slim. ’t Zag er neet oet! ’t Was zonnen olderwetsen met scholderbandjes! Hee was ’n enigen den zon veuroorlogs kroeppekske an had. Ik schamen mien eigen kapot. Ik wol net doon of e neet bi'j mi'j heuren, maor d’r was gin ontkommen an. Hee reep mi'j bi'j zik en wat er ton gebeuren von ik nog arger. Wi'j stonden tussen twee zwemvievers in op ne betonnen brugge. En mien va zae hardop zodat iederene ’t heuren kon, da-k good op mos letten. Hee zol ne kere veurdoon ho of ik duken mosse. In de tussentied waren d’r al völle kinder bi'j ons kommen staon um de circusveurstelling te bekieken. Mien va sloog de hande tegen mekare en strekken de arme naor veuren. Daornao stak e de kop tusken de arme en zakken eetsches deur de knee. De kinder dee in antal al egreujd wazzen goegelen dudelijk heurbaor. Mien va halen nog ene kere deep aodem en leet zik as ne rolmopse nao beneden vallen. Ton e ‘t water raken, schot ‘r ne fontein umhoge dee in menig koninklijken tuin neet misstaon zol hebben. Geliektiedig klonk ‘r ’n brullend en gierend lachen oet de kinderschare op. Ik hebbe ’t baoven water kommen van mien va neet of ewocht. Ik maken zo gauw meugelijk da-k weg kwamme van de plaatse des onheils. Bi'j ‘t pierebadje vestoppen ik mi'j achter ’n dreimölleke veur de kleintjes. Foi! Wat een ofgang! Dat mi'j dat no mot aoverkommen. Wat zölt miene kammeröödjes in de schole mon wal neet zeggen. Ik zagge ’t al helemaols veur mi'j.
Ik wazze den meddag late thoes. Mien va hef met gin woord aover ’t veurval epraot. Waorschienlijk umdat zien ”show” volkommen mislukt was. En ik was wel zo wies um niks te zeggen. Maor ’t was wal de enige kere dat mien va met mi'j naor ‘t zwembad is ewes. Toch he-k nog wal ’s spiet da-k ton zo reageerd hebbe, want va had dat toch met de beste bedoelingen edaon. Ik hoppe dan ok dat, ondanks dat e neet meer laeft, hee mi'j disse jeugdzonde zal vergeven. ’t Is de enige kere ewes da-k mi'j eschaamd hebbe veur hum. Wieters bun ‘k geweldig trots op de man den mien vader is ewes.