Frans Roes
Frans Roes (1902 - 1974) schreef onder het pseudoniem Herman van Velzen. Hij is geboren in Gaanderen en overleden in Hengelo. Daar oefende hij het beroep van horlogemaker uit. Maar zijn liefde ging meer uit naar het schrijven van dialectverhalen, die hij wekelijks schreef voor ‘De Graafschapbode’ gedurende een periode van ongeveer veertig jaar. Aanvankelijk schreef hij romantische, Nederlandstalige verhalen, eveneens voor een regionale krant.
De bekendste figuur uit zijn verhalen is Aornt Peppelenkamp, een arme bezembinder op de Koolhovense heide.
In de periode 1945 - 1950 schreef Roes ook vier streekromans in dialect: ‘Steven Volman’ (z.j.), ‘Uut ‘t laeven van olde bekenden’ (1945), ‘Een mens vindt zienen weg (z.j.) en ‘Van Achterhooksche Menschen’ (1950).
Ook schreef hij een drietal toneelstukken in dialect: ‘Um den olden Berenschot’, ‘Uut de modder’ en ‘Riek Geesink’. Deze stukken sloten aan bij de actualiteit van dat moment. Dat was overigens ook het geval met zijn verhalen.
In 1955 werd in Ruurlo zijn openluchtspel ‘Um den olden Saksenheerd’ opgevoerd.
Van zijn verhalen zijn een tiental bundels verschenen, die achtereenvolgens zijn uitgegeven door Misset-Doetinchem, Witkamp-Enschede en Van den Berg-Enschede. In 2002 is door de Stichting Staring Instituut / Mr. H.J. Steenbergenstichting de roman ‘Steven Volman’ herdrukt. Door diezelfde stichting zijn twee luisterboeken met verhalen van Frans Roes uitgebracht onder de titel ‘Arie laest Aornt’, deel 1 (2006, uitverkocht) en deel 2 (2007).
Frans Roes mag als de meest populaire auteur van de Achterhoek worden beschouwd, die vooral opvalt door een rake typering van de mensen in zijn omgeving.
Frans Roes schrieb unter dem Pseudonym Herman van Velzen. Er ist geboren in Gaanderen und starb in Hengelo. Dort war er beruflich als Uhrmacher tätig. Aber seine Liebe galt eigentlich mehr dem Schreiben von Mundartgeschichten, die er allwöchentlich während einem Zeitraum von etwa vierzig Jahren für die Regionalzeitung ‘De Graafschapbode’ schrieb. Anfänglich schrieb er romantische, hochsprachliche Geschichten, auch für eine Regionalzeitung.
Die bekannteste Figur aus seinen Geschichten ist Aornt Peppelenkamp, ein armer Besenbinder auf der Koolhovener Heide.
Im Zeitraum 1945 - 1950 schrieb Roes auch vier Heimatromane in der Mundart: ‘Steven Volman’ (o.J.), ‘Uut ‘t laeven van olde bekenden’ (1945), ‘Een mens vindt zienen weg (o.J.) und ‘Van Achterhooksche Menschen’ (1950). Auch schrieb er drei Bühnenstücke in der Mundart: ‘Um den olden Berenschot’, ‘Uut de modder’ und ‘Riek Geesink’. Diese Stücke schlossen sich dem Tagesgeschehen an. Das war übrigens auch mit seinen Geschichten der Fall. In Ruurlo wurde 1955 sein Freilichtspiel ‘Um den olden Saksenheerd’ aufgeführt.
Von seinen Geschichten sind etwa zehn Bände erschienen, die der Reihe nach von Misset-Doetinchem, Witkamp-Enschede und Van den Berg-Enschede herausgegeben wurden. Im Jahre 2002 ist von der Stiftung Staring Instituut / Mr. H.J. Steenbergenstiftung der Roman ‘Steven Volman’ neu aufgelegt worden. Von derselben Stifting sind zwei Hörbücher mit Geschichten von Frans Roes herausgebracht unter dem Titel ‘Arie laest Aornt’, Teil 1 (2006, vergriffen) und Teil 2 (2007).
Frans Roes kann als der populärste Autor des Achterhoeks betrachtet werden, der vor allem durch seine treffsichere Charakterisierung der Menschen in seiner Umgebung auffällt.